چگونه میکروب ها افراد را مبتلا به هپاتیت می کنند؟

هپاتیت التهاب کبد است که می تواند در اثر برخی داروها، بیماری های التهابی و اغلب ویروس های هپاتیت ایجاد شود. در غیر این صورت به عنوان میکروب شناخته می شود، ویروس ها موجودات میکروسکوپی هستند که گاهی اوقات به عنوان میکروب ها یا میکروارگانیسم ها شناخته می شوند.

پنج نوع شناخته شده هپاتیت ویروسی وجود دارد که معمولاً به عنوان هپاتیت A، B، C، D و E شناخته می شود. هر یک از این پنج ویروس می تواند منجر به نوع متفاوتی از عفونت کبد شود که می تواند منجر به التهاب کبد، زخم کبد، کبد شود. 

میکروب ها چه می کنند؟

میکروب ها، مانند ویروس های هپاتیت، می توانند از طریق بسیاری از فرآیندهای مختلف به بدن آسیب وارد کنند. ویروس هایی که باعث هپاتیت می شوند به طور خاص مستعد ورود و حمله به سلول های کبدی (سلول های کبد) هستند. هر یک از ویروس های هپاتیت به طور متفاوتی بر کبد تأثیر می گذارد - شدت، زمان و اثرات طولانی مدت هر ویروس هپاتیت متفاوت است.

آنها همیشه علائم حاد ایجاد نمی کنند، اما علائم شایع عبارتند از تهوع، استفراغ، و زردی (زردی پوست، چشم ها و ادرار تیره).

اثرات خاص عبارتند از:

هپاتیت A معمولاً تقریباً 28 روز پس از عفونت باعث التهاب کبد می شود. این منجر به بیماری حاد، با خستگی، تب، یرقان، حالت تهوع، استفراغ و درد شکم می شود. این عفونت معمولاً در عرض چند هفته بدون درمان خود به خود برطرف می شود.
هپاتیت B می تواند به سلول های کبد آسیب برساند. همیشه باعث بیماری حاد نمی شود، اما می تواند به مرور زمان باعث نارسایی کبد یا سرطان کبد شود. این اثرات می تواند شدید باشد و شامل کاهش وزن، گیجی، و در صورت عدم درمان ممکن است منجر به مرگ شود.
هپاتیت C معمولاً در مراحل اولیه عفونت علائمی ایجاد نمی کند و به مرور زمان می تواند باعث نارسایی کبد یا سرطان کبد شود.
هپاتیت D به خودی خود باعث بیماری نمی شود، اما عفونت همزمان با هپاتیت B می تواند باعث التهاب حاد کبد و بیماری طولانی مدت کبد شود.
هپاتیت E حدود شش هفته پس از عفونت باعث التهاب کبد می شود و معمولاً طی یک ماه خود به خود برطرف می شود، اما در صورت سرکوب سیستم ایمنی می تواند باعث بیماری طولانی مدت شود.

میکروب ها به عنوان عامل هپاتیت

پنج ویروسی که باعث هپاتیت می شوند به طور متفاوتی منتقل می شوند:

هپاتیت A و E از طریق خوردن غذا یا آبی که توسط مواد مدفوع فرد آلوده آلوده شده است، که به عنوان راه انتقال مدفوعی - دهانی نیز شناخته می شود، منتقل می شود.
هپاتیت B از طریق تماس با خون آلوده یا سایر مایعات بدن مانند مایع منی منتقل می شود.
هپاتیت C از طریق قرار گرفتن در معرض خون آلوده منتقل می شود.
هپاتیت A از طریق تماس جنسی قابل انتقال است و هپاتیت C به ندرت از طریق تماس جنسی منتقل می شود.
هپاتیت D نیز از طریق تماس با خون آلوده یا سایر مایعات بدن منتقل می شود، اما فقط افرادی که قبلاً به هپاتیت B آلوده شده اند در معرض خطر هستند زیرا هپاتیت B به هپاتیت D اجازه می دهد تا در بدن زنده بماند.
درمان های هپاتیت B، C و D، ویروس را در بدن انسان سرکوب می کند تا از کبد و سایر اندام ها در برابر آسیب محافظت کند.

چگونه از قرار گرفتن در معرض میکروب های عامل هپاتیت جلوگیری کنیم؟

واکسن های موثری برای کمک به محافظت در برابر هپاتیت A و هپاتیت B در دسترس هستند.

بهترین راه برای محافظت از خود در برابر قرار گرفتن در معرض سایر ویروس های هپاتیت این است که:

استفاده از کاندوم
از استفاده مشترک از سوزن، مسواک و تیغ خودداری کنید
انتخاب مکانی که محیطی استریل در هنگام خالکوبی و پیرسینگ داشته باشد
شستن کامل دست ها پس از استفاده از سرویس بهداشتی
در مصرف غذای خام احتیاط کنید
در صورت عدم اطمینان از بهداشت، هنگام مسافرت مراقب آب آشامیدنی باشید