هایپرکمیا ایزوله

هایپرکمیا ایزوله (Isolated hyperCkemia) (H-CK)

OMIM:#601253

توصیف بیماری

هایپرکمیا ایزوله بیماری است که با افزایش سطح آنزیمی به نام کراتین کیناز در خون شناسایی می شود. سطح این آنزیم در افراد بیمار معمولا ٣ تا ١٠ برابر افراد نرمال است. در حالیکه افزایش کراتین کیناز همراه با اغلب بیماریهای متنوع عضلانی میباشد ، افراد با هایپرکمیا ایزوله هیچ گونه ضعف عضلانی یا علائم دیگری نشان نمی دهند. برخی افراد با این بیماری آنومالی هایی در سلولهای ماهیچه ای (مثل تنوع غیرعادی در اندازه تارهای ماهیچه ای)  دارند که تنها با میکروسکوپ تشخیص داده می شود ، اما این تغییرات عملکرد ماهیچه را تحت تاثیر قرار نمی دهد.

فراوانی

شیوع هایپرکمیا ایزوله نامشخص است. زیرا این بیماری علائمی ندارد ، احتمالا برخی موارد هرگز تحت مراقبت پزشکی قرار نگیرند.

دلایل بیماری

هایپرکمیا ایزوله یکی از اجزای گروهی از بیماریها است که کاوئولینوپاتی ها (caveolinopathies) نامیده میشوند و در اثر جهش های ژن CAV3 ایجاد میشوند. ژن CAV3 دستوالعمل هایی برای ساخت پروتئینی به نام کاوئولین-٣ ( در غشای اطراف سلولهای ماهیچه ای یافت میشود) فراهم می کند. این پروتئین جز اصلی کاوئول ها ( منافذ کوچک در غشای سلول ماهیچه ای ) می باشد. درون کاوئول ها ، پروتئین کاوئولین-٣ به عنوان داربستی برای سازمان دهی دیگر مولکولهای مهم برای سیگنالینگ سلولی و نگهداری ساختار سلول ، عمل میکند. جهش های ژن CAV3 منجر به کمبود پروتئین کاوئولین-٣ در غشای سلول ماهیچه ای و کاهش تعداد کاوئول ها می شوند. به گزارش محققان ، کمبود کاوئول ها انسجام ساختار سلولهای ماهیچه ای را معیوب کرده ، در سیگنالینگ سلولی اختلال ایجاد کرده و منجر به خودتخریبی سلولها (آپوپتوز) میشود. زمانیکه سلولها تجزیه می شوند ، کراتین کیناز ترشح میشود. اگرچه هیچ ضعف ماهیچه ای در هایپرکمیا ایزوله ظاهر نمیشود ، تخریب برخی سلولهای ماهیچه ای ممکن است منجر به افزایش سطح کراتین کیناز خون شود که نشاندهنده وجود این بیماری است.

علاوه بر هایپرسیکمیا ایزوله ، جهش های ژن CAV3 میتواند منجر به دیگر کاوئولینوپاتی ها شامل میوپاتی دیستال مرتبط با CAV3 ، دیستروفی عضلانی لیمب-گیردل ، بیماری ماهیچه انعطاف پذیر و یک بیماری قلبی به نام کاردیومیوپاتی هایپرتروفیک شود. چندین جهش در ژن CAV3 که منجر به کاوئولینوپاتیهای مختلف در افراد مختلف می شوند شناسایی شده است. این که چرا یک جهش منفرد در ژن CAV3 ممکن است باعث علائم و نشانه هایی با الگوی متفاوت حتی بین افراد یک خانواده شود ، مبهم است .

الگوی توارث

این بیماری با الگوی اتوزومی غالب به ارث میرسد ، به این معنی که یک کپی از ژن تغییریافته برای ایجاد بیماری کافی است. در این موارد فرد بیمار یک والد بیمار دارد.