موکولیپیدوز III گاما

موکولیپیدوز III گاما

Mucolipidosis III gamma

OMIM:#252605

توصیف بیماری

موکولیپیدوز III  گاما ، یک اختلال پیشرونده کند است که بسیاری از بخش های بدن را تحت تاثیر قرار میدهد. علائم این بیماری معمولا در حدود 3 سالگی ظاهر میشوند. افراد مبتلا به موکولیپیدوز III گاما به کندی رشد می کنند و دارای قامت کوتاه میباشند. آن ها دارای سختی مفاصل و دیسوستوزیس چندگانه نیز میباشند که به آنومالی های اسکلتی چندگانه می گویند که با اشعه X قابل مشاهده اند. بسیاری افراد مبتلا دارای تراکم معدنی پایین استخوان ( پوکی استخوان ) میباشند که استخوان ها را ضعیف کرده و آن ها را مستعد شکستگی میکند . پوکی استخوان و مشکلات مفصلی پیشرونده باعث درد استخوان نیز میشوند که با گذر زمان در افراد مبتلا به موکولیپیدوز III گاما شدیدتر می شود. افراد مبتلا به موکولیپیدوز III گاما اغلب دارای آنومالی های دریچه قلب و تاری ملایم پوشش شفاف چشم ( قرنیه ) می باشند. ویژگیهای چهره ای در این افراد با گذر زمان ناهنجار تر میشوند. درصد کمی از افراد مبتلا به این بیماری دارای ناتوانی ذهنی ملایم یا مشکلات یادگیری می باشند. افراد مبتلا به موکولیپیدوز III گاما عموما تا دوران بزرگسالی زنده میمانند اما ممکن است طول عمر کوتاهی داشته باشند.

فراوانی

موکولیپیدوز III گاما یک اختلال نادر است گرچه شیوع دقیق آن مشخص نیست. این بیماری در تقریبا 1 نفر از هر 100.000 تا 400.000 فرد در سراسر جهان رخ میدهد.

علل بیماری

جهش های ژن GNPTG باعث ایجاد موکولیپیدوز III  گاما میشوند. این ژن دستورالعمل هایی برای ساخت بخشی از یک آنزیم به نام GlcNAc-1 فسفوترانسفراز فراهم میکند. این آنزیم به آماده سازی آنزیم های تازه ساخت ویژه ای برای انتقال به لیزوزوم ها کمک می کند. لیزوزوم ها اندامک های درون سلولی هستند که از آنزیم های تجزیه کننده برای تجزیه درشت مولوکولها به انواع کوچکتر استفاده میکنند تا این مواد بتوانند مجددا توسط سلول ها مورد استفاده قرار بگیرند. GlcNAc-1 فسفوترانسفراز در فرآیند اتصال مولکولی به نام مانوز-6-فسفات (M6P ) به آنزیم های تجزیه کننده ویژه ای مشارکت میکند. آنزیم ها اغلب بعد از ساخت ، علامت گذاری میشوند تا به مکانی در سلول انتقال یابند که آنها نیاز است. M6P به عنوان علامتی عمل می کند که نشان میدهد آنزیم تجزیه کننده باید به لیزوزوم انتقال داده شود.

جهش های ژن GNPTG که باعث ایجاد موکولیپیدوز III  گاما میشوند ، فعالیت GlcNAc-1 فسفوترانسفراز را کاهش می دهند. این جهش ها علامت گذاری آنزیم های هضمی با M6P را مختل می کنند که این امر از رسیدن بسیاری از آنزیم ها به لیزوزوم ها ممانعت می کند. آنزیم های هضمی که علامت M6P را دریافت نکنند به خارج از سلول میروند و فعالیت هضمی آنها افزایش میابد. کمبود آنزیم های هضمی درون لیزوزوم ها باعث میشود درشت مولکول ها در آنجا تجمع یابند. بیماری هایی که باعث میشوند مولکول ها درون لیزوزوم ها تجمع یابند از جمله موکولیپیدوز III  گاما ، اختلالات ذخیره لیزوزومی نامیده میشوند. علائم موکولیپیدوز III  گاما به احتمال زیاد به علت کمبود آنزیم های تجزیه کننده درون لیزوزوم ها و اثرات این آنزیم ها در خارج از سلول ایجاد میشوند.

الگوی توارث

این بیماری با الگوی توارث اتوزومی مغلوب به ارث میرسد به این معنی که هر دو کپی ژن در هر سلول حاوی جهش می باشند. والدین فردی با بیماری اتوزومی مغلوب هر کدام یک کپی از ژن جهش یافته را حمل می کنند ، اما معمولا علائم و نشانه های بیماری را نشان نمی دهند.