سنجش کمپلمان (کمپلمان C3)

سنجش کمپلمان (کمپلمان C3)

Complement C3

شرایط نمونه گیری

ترجیحاً بیمار باید ناشتا باشد.

تفسیر آزمایش

C3 در موارد اکتسابی نظیر سرطان ها، دیابت، حاملگی، سارکوئیدوز، آمیلوئیدوز، تیروئیدیت، واکنش فاز حاد، هپاتیت ویروسی، بیماریهای التهابی شکم، حصبه، پنومونی استرپتوکوکی افزایش می یابد و در مواردی نظیر تغییرات التهابی، آرتریت روماتوئید، اندوکاردیت باکتریال تحت حاد، بیماری عفونی، مراحل اولیه تولید کمپلکس ایمنی مثل SLE ، ویرمی و پارازیتمی کاهش می یابد. بیشترین مقدار کاهش میزان C3 در بیماران مبتلا به لیپودیس تروفیک و گلومرولونفریت پرولیفرایتو غشایی مشاهده می شود C3 .به طور مادرزادی در کمبود مادرزادی C3 و نقص های مادرزادی سیستم کنترل پروتئین (فاکتور I، H) کاهش پیدا می کند.

دلایل افزایش

ارتریت روماتوئید جوانان، سرطان (سرطان خون، لنفوم هاجکین، سارکوم)، سارکوئیدوز، کولیت زخمی یا کولیت اولسروز، سکته قلبی شدید و تیروئیدیت می توانند سبب افزایش سطوح C3 شوند.

دلایل کاهش

انواع مختلف بیماری‌های کلیوی، از جمله گلومرولونفریت، نفریت لوپوسی، نفریت غشایی، نفروپاتی ایمنوگلوبین آ (ig A) و همچنین پس زدن پیوند کلیه، سیروز، هپاتیت، سوء تغذیه، سپتیسمی (یا گند خونی)، تشنج شدید، بیماری سرم (بیماری کمپلکس دفاعی)، عفونت‌های میکروبی عودکننده (معمولا عفونت‌های باکتریایی)، بیماری‌های خود ایمنی از جمله لوپوس منتشر (یا لوپوس اریتماتوس سیستمیک) و آرتریت روماتوئید، آنژیو ادم ارثی و آنژیو ادم اکتسابی می توانند سبب کاهش سطوح C3 شوند.

داروها و عوامل مداخله گر

C3 در دمای اتاق بسیار ناپایدار است. چنانچه نمونه بیشتر از 1 ساعت بماند سطوح کمپلمان به طور کاذبی کاهش پیدا می کند بنابراین سرم را باید هنگام رسیدن به آزمایشگاه جدا نمود و منجمد کرد.

مقادیر نرمال

75-135 mg/dL

مقادیر بحرانی

مقادیر خارج از محدوده نرمال