دیسپلازی متاتروپیک

دیسپلازی متاتروپیک

Metatropic dysplasia

OMIM:#156530

توصیف بیماری

دیسپلازی متاتروپیک یک اختلال اسکلتی است که از طریق قامت کوتاه ( دوارفیسم[1] ) همراه با دیگر آنومالی های اسکلتی شناسایی می شود. اصطلاح ( متاتروپیک ) از یک کلمه یونانی به نام ( متاتروپوس[2] )  مشتق شده است که به معنی ( تغییر الگوها ) می باشد. این اسم انعکاس دهنده آنومالی های اسکلتی مرتبط با این بیماری است که با گذر زمان تغییر می کنند. نوزادان مبتلا به این بیماری با قفسه سینه باریک و بازوها و پاهای کوتاه غیرطبیعی همراه با استخوان های بلند دمبلی شکل ، به دنیا می آیند.

این بیماری در اوایل کودکی شروع شده و افراد مبتلا به این بیماری دارای انحنای جانبی و قدامی-خلفی غیرطبیعی ستون فقرات می باشند ( اسکولیوز[3] و کیفوز[4] ، اغلب زمانیکه با هم ظاهر میشوند کیفواسکولیوز نامیده می شود). این انحنا با گذر زمان تشدید شده و در مقابل درمان مقاوم میشود. به علت وجود کیفواسکولیوز شدید ، افراد مبتلا ممکن است درنهایت دارای یک تنه بسیار کوتاه باشند که متناسب با طول دست ها و پاهایشان باشد. برخی افراد مبتلا به دیسپلازی متاتروپیک با یک استخوان دمی متولد می شوند که به عنوان دنبالچه[5] شناخته میشود ؛ دنبالچه از یک بافت سخت اما قابل انعطاف به نام غضروف ساخته شده است. دنبالچه معمولا با گذر زمان کوچک میشود.

دیگر مشکلات اسکلتی مرتبط با دیسپلازی متاتروپیک شامل استخوان های مسطح یا تخت ستون فقرات ( پلاتی اسپوندیلی[6] ) ؛ حرکت بیش از اندازه استخوان های نخاعی در گردن که میتواند به طناب نخاعی آسیب بزند ؛ قفسه سینه فرورفته (pectus excavatum) یا قفسه سینه برآمده (pectus carinatum) ؛ و بدشکلی های مفصلی به نام contractures که حرکت مفاصل در شانه ها ، آرنج ها ، لگن و زانوها را محدود میکنند ، می باشند. زمانی که بیماری در اوایل زندگی افراد ایجاد شود ، افراد مبتلا ممکن است دچار نوع ویران کننده آرتریت که منجر به درد مفصل و محدودیت بیشتر حرکت میشود نیز شوند. علائم دیسپلازی متاتروپیک میتوانند از نسبتا ملایم تا تهدید کننده زندگی متنوع باشند. در بیشتر موارد شدید ، قفسه سینه باریک و آنومالی های نخاعی از انبساط کامل ریه ممانعت میکنند که این امر تنفس را محدود میکند. محققان سابق بر این چندین فرم متفاوت از دیسپلازی متاتروفیک را شناسایی کردند که بر اساس شدت ویژگیهای بیماری طبقه بندی شده بود. این فرم ها شامل نوع ملایم ، نوع کلاسیک و نوع کشنده میباشند. گرچه ، تمام این فرم ها هم اکنون بخشی از یک بیماری منفرد با طیفی از علائم همپوشان محسوب میشوند.

فراوانی

دیسپلازی متاتروپیک یک بیماری نادر است ؛ شیوع دقیق آن مشخص نیست. بیش از 80 فرد مبتلا به بیماری در مقالات علمی گزارش شده اند.

علل بیماری

دیسپلازی متاتروپیک در اثر جهش های ژن TRPV4 ایجاد می شود. این ژن دستورالعمل هایی برای ساخت پروتئینی که به عنوان کانال کلسیمی عمل میکند ، فراهم می کند. کانال TRPV4 اتم های کلسیم با بار مثبت ( یون های کلسیم ) را از عرض غشاهای سلولی عبور داده و به داخل سلول ها انتقال می دهد. این کانال در بسیاری از انواع سلول ها یافت میشود اما اطلاعات کمی در مورد عملکردش وجود دارد. مطالعات نشان می دهند که این کانال در توسعه طبیعی غضروف و استخوان نقش ایفا می کند. این نقش به توضیح اینکه چرا جهش های ژن TRPV4 باعث ایجاد آنومالی های اسکلتی ویژه دیسپلازی متاتروپیک می شوند ، کمک خواهد کرد. به نظر میرسد جهش های ژن TRPV4 این کانال را بیش فعال کرده و ورود یون های کلسیم به داخل سلول ها را افزایش میدهند. گرچه ، اینکه چگونه تغییرات در فعالیت کانال کلسیم منجر به ایجاد ویژگیهای خاص این بیماری می شود ، مبهم باقی مانده است.

الگوی توارث

دیسپلازی متاتروپیک یک بیماری اتوزومال غالب محسوب میشود زیرا یک کپی جهش یافته از ژن TRPV4 در هر سلول برای ایجاد بیماری کافی است. بیشتر موارد دیسپلازی متاتروپیک در اثر جهش های جدید در ژن و در افراد بدون تاریخچه خانوادگی از بیماری ایجاد می شوند. در تعداد کمی از موارد گزارش شده ، فرد بیمار بیماری را از یک والد بیمار به ارث برده است. در گذشته ، به نظر می رسید که نوع کشنده دیسپلازی متاتروپیک دارای الگوی توارث اتوزومال مغلوب باشد که در آن هر دو کپی ژن در هر سلول دارای جهش می باشند. گرچه ، بیشتر تحقیقات اخیر تایید کردند که تمام موارد دیسپلازی متاتروپیک دارای الگوی توارث اتوزومال غالب می باشند.

[1] dwarfism
[2] metatropos
[3] scoliosis
[4] kyphosis
[5] coccygeal tail
[6] platyspondyly