دیستونی 11 یا دیستونی-میوکلونوس

دیستونی 11 یا دیستونی-میوکلونوس

(Myoclonus - dystonia) - Dystonia 11

OMIM: #159900

توصیف بیماری

دیستونی-میوکلونوس یک اختلال حرکتی است که معمولا گردن ، تنه و دست ها را درگیر میکند. افراد با این بیماری حرکات ناگهانی یا کشیدگی عضلانی غیر ارادی و سریع ( myclonus) را تجربه میکنند. حدود نیمی از افراد با دیستونی-میوکلونوس دچار دیستونی ( انقباض غیرارادی عضلات مختلف که منجر به وضعیت غیرعادی بدن میشود ) میشوند. در دیستونی 11 ، دیستونی اغلب یک یا هر دو دست را درگیر کرده که منجر به گرفتگی در حال نوشتن میشود و یا گردن را تحت تاثیر قرار میدهد که منجر به کجی گردن و چرخش سر میشود ( torticollis).

مشکلات حرکتی معمولا ابتدا در دوران کودکی یا اوایل نوجوانی همراه با میوکلونوس ظاهر میشوند. در بیشتر موارد ، مشکلات حرکتی در تمام زندگی ثابت باقی می مانند. در برخی بزرگسالان ، میوکلونوس با مصرف الکل بهبود میابد که میتواند منجر به خود درمانی بیماران شود و در نهایت ممکن است بیماران به الکل اعتیاد پیدا کنند.افراد با دیستونی میوکلونوس اغلب اختلالات روانشناختی مثل افسردگی ، اضطراب ، حملات وحشت و اختلال وسواس فکری-عملی (OCD) دارند.

فراوانی

شیوع دیستونی-میوکلونوس در اروپا 1 در 500000 فرد تخمین زده شده است. شیوع این بیماری در جهان ناشناخته است .

علل بیماری

جهش های ژن SGCE علت 30 تا 50 درصد موارد دیستونی-میوکلونوس میباشد . ژن SGCE دستورالعمل هایی برای ساخت پروتئینی به نام اپسیلون-سارکوگلیکان که عملکردش ناشناخته است ، فراهم میکند.پروتئین اپسیلون-سارکوگلیکان درون غشا خارجی سلولهای بسیاری از بافت ها قرار گرفته است ، اما در سلول های عصبی ( نورون ها ) مغز و در سلول های ماهیچه ای فراوان تر است .

جهش های ژن SGCE که منجر به دیستونی-میوکلونوس میشوند منجر به کمبود ( نقص ) عملکرد پروتئین اپسیلون-سارکوگلیکان میشود. به نظر میرسد از دست دادن پروتئین عملکردی ، نواحی از مغز که در هماهنگی و کنترل حرکات مشارکت میکنند ( به ترتیب مخچه و گانگلیا بازال ) را تحت تاثیر قرار میدهد. این که چرا جهش های ژن SGCE تنها این نواحی از مغز را متاثر میسازد ، ناشناخته است.

جهش در چندین ژن دیگر نیز با دیستونی-میوکلونوس مرتبط است. جهش در هر کدام از این ژن ها مسئول درصد کمی از موارد بیماری میباشد. این ژن ها ابتدا در مغز فعال ( بیان ) شده و جهش ها احتمالا منجر به نقص درحرکات طبیعی میشوند. برخی افراد با دیستونی-میوکلونوس جهش شناخته شده ای در هیچ یک از ژن های مرتبط شناخته شده ندارند. علت بیماری در این افراد ناشناخته است.

الگوی توارث

در مواردی که علت ژنتیکی شناخته شده است ، این بیماری با الگوی توارث اتوزومی غالب به ارث میرسد. به این معنی که یک کپی از ژن تغییر یافته در هر سلول برای ایجاد بیماری کافی است.

در مواردی که علت بیماری ناشناخته است الگوی توارث نیز ناشناخته است.زمانی که بیماری از طریق جهش های ژن SGCE ایجاد شود ، دیستونی-میوکلونوس تنها زمانی که جهش از پدر فرد به ارث برسد ایجاد میشود. افراد بطور طبیعی یک کپی از هر ژن را از مادر و کپی دیگر را از پدر خود به ارث میبرند . برای بیشتر ژن ها هر دو کپی فعال یا روشن هستند.

گرچه ، برای زیرمجموعه کوچکی از ژن ها تنها یکی از دو کپی فعال است. برای برخی از این ژن ها  تنها کپی که از پدر فرد به ارث میرسد ( کپی پدری ) فعال است ، در حالیکه برای دیگر ژن ها تنها کپی که از مادر به ارث میرسد فعال است . این تفاوت ها در فعالسازی ژن که بر اساس ژن والد منشا میباشد از طریق پدیده ای به نام حک گذاری ژنتیکی ایجاد میشود.

به این علت که تنها کپی پدری ژن SGCE فعال است ، دیستونی-میوکلونوس زمانی که جهش ها کپی پدری ژن SGCE را تحت تاثیر قرار میدهند ، ایجاد میشود. جهش در کپی مادری ژن افراد معمولا هیچ مشکلی در سلامتی آن ها ایجاد نمیکند. ندرتا ، افرادی که جهش ژن SGCE را از مادرشان به ارث میبرند ، ویژگیهای دیستونی-میوکلونوس را نشان میدهند.اینکه چرا یک ژن که قرار است خاموش باشد در این موارد نادر فعال است ، نامشخص است.دیگر ژن های مرتبط با دیستونی-میوکلونوس به صورت الگوی حک گذاری نیستند و جهش هایی که منجر به بیماری میشوند میتوانند از هر کدام از والدین به ارث برسند.