تست کلراید خون (Cl)

آزمایش کلراید خون (Cl)

Chloride Blood Test (Cl)

آزمایش های مرتبط

کلراید ادرار، سدیم، پتاسیم و بی کربنات.

شرایط نمونه گیری

این آزمایش نیازی به ناشتایی و محدودیت رژیم غذایی ندارد.

تفسیر آزمایش

کلراید اصلی ترین آنیون خارج سلولی و اصلی ترین عمل آن حفظ وضعیت الکتریکی خنثی می باشد و بیشتر به صورت نمک سدیم وجود دارد. به دلیل حفظ وضعیت الکتریکی خنثی با کاهش سدیم (کاتیون) مقدار آن کاهش می یابد و با افزایش آن افزایش پیدا می کند. به طور مثال وقتی آلدوسترون بازجذب سدیم را افزایش می دهد، برای حفظ حالت الکتریکی خنثی، کلراید هم از سدیم پیروی می نماید. به دلیل این که آب با سدیم و کلراید حرکت می کند، کلراید بر تعادل آب نیز اثر گذار می گذارد. کلراید جزء الکترولیت ها می باشد و به تنهایی اطلاعات زیادی از آن حاصل نمی شود. 

دلایل افزایش

اختلال عملکرد کلیه، هایپرپاراتیروئیدی، اکلامپسی، آلکالوز تنفسی، سندرم کوشینگ، اسیدوز توبولر کلیوی، اسیدوز متابولیک، تزریق زیاد محلول سالین نرمال و کم آبی (دهیدراسیون) سبب افزایش سطوح کلراید (هایپرکلرمی) می شوند.

دلایل کاهش

هایپوکالمی، درمان با دیورتیک ها، سوختگی ها، پرآبی بدن (اورهیدراسیون)، نفریت همراه با دفع نمک، بیماری آدیسون، آلکالوزمتابولیک، اسیدوز تنفسی مزمن، استفراغ با ساکشن طولانی مدت معده، سندرم ترشح هورمون آنتی دیورتیک نامناسب (SIADH) و نارسایی احتقانی قلب سبب کاهش سطوح کلراید می شود.

داروها و عوامل مداخله گر

گوانتیدین، استروژن ها، داروهای حاوی کورتیزون، کلروتیازید، اندروژن ها، کلراید آمونیوم، استازولامید، داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی، هیدروکلروتیازید و متیل دوپا داروهایی هستند که سطوح کلراید را کاهش می دهند. زیاده روی در تزریق محلول نمکی می تواند موجب افزایش سطوح کلراید گردد.

مقادیر نرمال

• نوزادان نارس: 95-110 mEq/L
• نوزادان: 96-106 mEq/L
• کودکان: 90-110 mEq/L
• بالغین/افراد مسن: 98-106 mEq/L

مقادیر بحرانی

کمتر از 80 یا بیشتر از 115 mEq/L