تست آنتی بادی IgM بر علیه آنتی ژن هسته ویروس هپاتیت B (آزمایش HBcAb IgM)
تست آنتی بادی IgM بر علیه آنتی ژن هسته ویروس هپاتیت B (آزمایش HBcAb IgM)
Hepatitis B Core IgM antibody (anti-HBc IgM)
شرایط نمونه گیری
این آزمایش نیازی به ناشتایی و محدودیت رژیم غذایی ندارد.
تفسیر آزمایش
از این تست جهت تشخیص عفونت حاد و ابتلا اخیر به ویروس هپاتیت B ، تأیید مثبت بودن تست (HBc Ab (Total و تشخیص عفونت حاد بیماری در فاز پنجره (Window Period) که HBs Ag و HBs Ab هر دو در این فاز منفی هستند، استفاده می شود. anti-HBc IgM در تشخیص هپاتیت حاد B به کار می رود. نتایج مثبت آن به این معناست که شخص طی 6 ماه گذشته مبتلا به هپاتیت B شده است. IgM برای آنتی ژن هسته ای هپاتیت B می باشد (آنتی ژن هسته ای هپاتیت B فقط در سلول های کبد آلوده وجود دارد و در خون شناسایی نمی شود). IgM اولین آنتی بادی تولید شده پس از عفونت با HBV می باشد. آزمایش (HBcAb IgM) به همراه (HBc Ab (Total معتبرترین روش برای وجود عفونت هپاتیت B در مواردی که HBs Ag منفی است؛ می باشد.
داروها و عوامل مداخله گر
در روش Radioimmunoassay تزریق رادیونوکلوئید در یک هفته قبل از آزمایش موجب نتایج مثبت کاذب می شود و همچنین خونی که حاوی مواد ضد انعقاد نامناسب است و یا بیمارانی که اختلال در تولید لخته دارند امکان دارد واکنش مثبت کاذب ضعیف نشان دهند. نمونه خون های دارای فیبرین، آلودگی میکروبی، همولیزه ، ایکتریک و لیپمیک سبب تداخل در آزمایش می شوند.
مقادیر نرمال
در حالت طبیعی مقادیر آن در بدن منفی می باشد (به معنای عدم حضور آنتی بادی در سرم). کمترین غلظت آن 0/5 U/ml می باشد.
