بلوغ زودرس وراثتی محدود به مردان

بلوغ زودرس خانوادگی محدود به مردان

Familial male-limited precocious puberty

OMIM: #176410

توصیف بیماری

بلوغ زودرس خانوادگی محدود به مردان ، بیماری است که باعث تکامل جنسی زودهنگام در مردان میشود ؛ افراد مونث تحت تاثیر قرار نمیگیرند. پسران مبتلا به این بیماری در اوایل کودکی ، بین 2 سالگی و 5 سالگی  شروع به نشان دادن علائم بلوغ میکنند. علائم بلوغ مردان شامل بم شدن صدا ، جوش ، افزایش مو در بدن ، بوی ناخوشایند زیر بغل ، رشد آلت تناسلی و بیضه ها و نعوظ های خودبخودی میباشد. تغییرات رفتاری مثل افزایش عصبانیت و علاقه زودهنگام  به سکس نیز ممکن است ظاهر شوند. بدون درمان ، پسران مبتلا در ابتدا به سرعت رشد میکنند اما زودتر از حالت طبیعی دچار توقف در رشد میشوند. در نتیجه ، در بزرگسالی نسبت به دیگر اعضای خانواده خود کوتاه تر هستند.

فراوانی

بلوغ زودرس خانوادگی محدود به مردان یک اختلال نادر است ؛ شیوع آن مشخص نیست.

علل بیماری

بلوغ زودرس خانوادگی محدود به مردان میتواند در اثر جهش های ژن LHCGR ایجاد شود. این ژن دستورالعمل هایی برای ساخت یک پروتئین گیرنده به نام گیرنده  هورمون لوتئینه کننده / گنادوتروپین جفتی فراهم میکند. پروتئین های گیرنده دارای نواحی ویژه ای هستند که پروتئین های دیگری به نام لیگاندها مثل قفل و کلید به آن ها متصل میشوند. لیگاندها و گیرنده های آن ها سیگنال هایی را راه اندازی میکنند که توسعه و عملکرد سلولی را تحت تاثیر قرار میدهند. پروتئینی که از ژن LHCGR تولید میشود به عنوان یک گیرنده برای دو لیگاند عمل میکند : هورمون لوتئینه کننده و یک هورمون مشابه به نام گنادوتروپین جفتی. این گیرنده به بدن اجازه میدهد که به این هورمون ها پاسخ مناسب دهد. در افراد مذکر ، گنادوتروپین جفتی توسعه سلول هایی در بیضه به نام سلول های لیدیگ را تحریک کرده و هورمون لوتئینه کننده تولید آندروژن ها توسط این سلول ها را تحریک میکند. آندروژن ها از جمله تستسترون ، هورمون هایی هستند که باروری و توسعه جنسی افراد مذکر را کنترل میکنند. در افراد مونث ، هورمون لوتئینه کننده آزادسازی سلول های تخمک از تخمدان ( تخمک گذاری ) را تحریک میکند. گنادوتروپین جفتی حین بارداری تولید میشود و به حفظ شرایط مورد نیاز برای ادامه بارداری کمک میکند.

جهش های خاصی در ژن LHCGR باعث ایجاد یک پروتئین گیرنده میشوند که به طور دائم روشن است ( دائما فعال است ) ، حتی زمانیکه به هورمون لوتئینه کننده یا گنادوتروپین جفتی متصل نیست. در افراد مذکر ، گیرنده بیش فعال باعث تولید بیش از حد تستسترون میشود که این امر توسعه جنسی مردانه را تحریک کرده و منجر به بلوغ زودرس در افراد مبتلا میشود. گیرنده بیش فعال هیچ تاثیر واضحی بر افراد مونث ندارد. در حدود 18 درصد افراد مبتلا به این بیماری دارای جهش شناخته شده ای در ژن LHCGR نمیباشند. در این افراد ، علت بیماری مشخص نیست.

الگوی توارث

این بیماری با الگوی توارث اتوزومی غالب به ارث میرسد ، الگو محدود به مردان میباشد ، به این معنی که یک کپی از ژن LHCGR تغییریافته در هر سلول برای ایجاد بیماری در مردان کافی است. به نظر میرسد زنان دارای جهش های مربوط به بلوغ زودرس خانوادگی محدود به مردان ، سالم باشند. در برخی موارد ، مرد مبتلا جهش را از مادر یا پدر خود به ارث میبرد. موارد دیگر از جهش های جدید در ژن نشات گرفته و در مردان بدون تاریخچه خانوادگی از بیماری ظاهر میشوند.