آزمایش منیزیم

تست منیزیم

(Magnesium (Mg

آزمایش های مرتبط

معمولا منیزیم نیازی به آزمایشات مکمل ندارد، اما از آن جایی که سطوح عناصر داخلی بدن مانند کلسیم، فسفر و منیزیم ارتباط نزدیکی باهم دارند و بار الکتریکی داخل سلولی را ثبات می بخشند، لذا از لحاظ مقادیر سرمی، با هم مورد بررسی قرار داده می شوند.

شرایط نمونه گیری

این آزمایش نیازی به ناشتایی یا محدودیت رژیم غذایی ندارد.

تفسیر آزمایش منیزیم

بیشتر Mg داخل بدن در مایع داخل سلولی و مقداری از آن در داخل استخوان قرار دارد و به عنوان کوفاکتور فعالیت بسیاری از آنزیم ها را تنظیم می کند. منیزیم متابولیسم و سنتز کربوهیدرات، پروتئین و اسید نوکلئیک ها را تنظیم می کند. عملکرد بسیاری از اندام ها مانند بافت عصبی عضلانی نیز وابسته به منیزیم است. کنترل سطح منیزیم در بیماران قلبی حائز اهمیت فراوانی است زیرا سطح پایین آن ممکن است تحریک پذیری قلب را افزایش داده و آریتمی های قلبی را وخیم تر کند. کاهش سطوح منیزیم می تواند سبب کاهش رفلکس تاندون های عصبی و دپرسیون تنفسی شود.

دلایل افزایش

بیماری هایی مانند هایپوتیروئیدی، بیماری آدیسون و نارسایی کلیه سبب افزایش سطح سرمی منیزیم می شوند.

دلایل کاهش

هایپوپاراتیروئیدیسم، الکلیسم، اسیدوز دیابتی و توبولار مزمن کلیوی سبب کاهش منیزیم خون می شوند. همچنین سو تغذیه و سو جذب آن از روده نیز از دلایل شایع کاهش منیزیم خون می باشند.

داروها

داروهای تیروئیدی، ملین ها، لیتیم، آنت اسیدها و داروهای حاوی کلسیم از جمله داروهای افزایش دهنده سطح منیزیم هستند، در حالی که انسولین، دیورتیک ها و برخی آنتی بیوتیک ها داروهای کاهش دهنده ی سطح منیزیم خون هستند.

مقادیر نرمال آزمایش منیزیم

• نوزادان: 1.4-2.0 mEq/L
• کودکان:1.4-1.7 mEq/L
• بالغین:1.3-2.1 mEq/L

مقادیر بحرانی

مقادیر کمتر از 0.5 mEq/L یا بیشتر از 3 mEq/L

برای انجام آزمایش در منزل و دریافت جواب آنلاین بروی دکمه زیر کلیک فرمایید

آزمایش در منزل