آزمایش تحمل گلوکز خوراکی (OGTT)

تست تحمل گلوکز خوراکی (OGTT)

Glucose Tolerance (GT) , Oral glucose tolerance test (OGTT)

آزمایش های مرتبط

هموگلوبین گلیکوزیله، گلوکاگن، گلوکز ادرار و گلوکز خون.

شرایط نمونه گیری

بیمار 12 ساعت قبل از آزمایش ناشتا باشد و همچنین سه روز آخر قبل از آزمایش غذای مناسب و کافی از نظر میزان کربوهیدرات (150 g) مصرف شود.

تفسیر آزمایش

در آزمایش GT توانایی بیمار برای تحمل مقدار استاندارد گلوکز خوراکی (75g) ارزیابی می گردد، در این آزمایش قبل از مصرف گلوکز و بعد از مصرف گلوکز در زمان های 30 دقیقه، 1 ساعت، 2 ساعت، 3 ساعت و گاهی 4 ساعت گلوکز نمونه های ادرار و خون اندازه گیری می شود. در حالت طبیعی در پاسخ به مصرف مقدار زیادی گلوکز خوراکی، پاسخ سریع انسولین صورت می گیرد. پیک این پاسخ در زمان 30-60 دقیقه است و پس از 3 ساعت به مقدار طبیعی خود باز می گردد. افرادی که پاسخ انسولین مناسب دارند قادرند به راحتی دوز گلوکز را تحمل نمایند و تنها در 1-2 ساعت پس از مصرف، افزایش ناچیز و گذرایی در سطح گلوکز سرم  این افراد دیده می شود. در بیماران طبیعی، گلوکز به ادرار نمی ریزد.

دلایل افزایش

آکرومگالی، DM، به دنبال گاسترکتومی، پاسخ سوموگی به هایپوگلیسمی، میکسدم، پاسخ استرسی حاد، سندرم کوشینگ، فئوکروموسیتوما، نارسایی مزمن کلیوی، گلوکاگونوما، پانکراتیت حاد، درمان با کورتیکواستروئید ها و درمان با دیورتیک ها موجب هایپرگلیسمی می شوند.

داروها و عوامل مداخله گر

داروهایی مثل : دیورتیک های تیازید، ضد فشار خون بالا، استروئیدها، داروهای اعصاب و روان، فنوتیازین ها، قرص های ضد بارداری، ضد التهاب، آسپیرین، مهارکننده های بتا، فوروزماید و نیکوتین امکان دارد باعث عدم تحمل گلوکز شوند همچنین کاهش مصرف کالری و یا روزه داری قبل از آزمایش GT نیز می تواند عدم تحمل گلوکز را موجب شود. در مقابل استرس و سیگار کشیدن سبب افزایش سطوح گلوکز می شوند.  

مقادیر نرمال

• سرم
• ناشتا: کمتر از 110 mg/dL
• 30 دقیقه: کمتر از 200 mg/dL
• 1 ساعته: کمتر از 200 mg/dL
• 2 ساعته: کمتر از 140 mg/dL
• 3 ساعته: 70-115 mg/dL
• 4 ساعته: 70-115 mg/dL
• ادرار: در ادرار منفی می باشد.

مقادیر بحرانی

مقادیر خارج از محدوده نرمال