آزمایش آمونیاک

آزمایش آمونیاک

Ammonia

آزمایش های مرتبط

AST، ALP و ALT.

شرایط نمونه گیری

این آزمایش نیازی به ناشتایی و محدودیت رژیم غذایی ندارد.

تفسیر آزمایش

آمونیاک محصول فرعی کاتابولیسم پروتئین می باشد. بیشتر مقدار آمونیاک از عملکرد باکتری ها بر روی پروتئین های حاضر در روده ساخته می شوند. به واسطه ورید باب به کبد می روند که در آنجا به طور طبیعی به اوره تبدیل شده و سپس توسط کلیه ها دفع می شوند. در اثر وجود نقص عملکرد شدید هپاتوسلولار آمونیاک نمی تواند کاتابولیزه گردد. از آمونیاک جهت تایید تشخیص بیماری های شدید کبد (سیروز یا هپاتیت بدخیم) و بهبودی آن ها استفاده می شود. همچنین سطح آمونیاک در تشخیص و پیگیری انسفالوپاتی هپاتیک هم مورد استفاده قرار می گیرد.

دلایل افزایش

خون ریزی GI همراه با بیماری خوش خیم کبد، انسداد GI همراه با بیماری خوش خیم کبد، بیماری هپاتوسلولار اولیه، مصرف بیش از حد و مسمومیت با آسپاراژین، سندرم رای، اختلال متابولیکی ژنتیکی چرخه اوره، انسفالوپاتی هپاتیک و کوماهپاتیک، بیماری همولیتیک نوزاد (اریتروبلاستوز جنینی)، نارسایی شدید قلب همراه با هپاتومگالی احتقانی و افزایش فشار ورید باب سبب افزایش سطوح آمونیاک می شوند.

دلایل کاهش

هایپراورنیتینمی و فشار خون بالای اساسی یا بدخیم سبب کاهش سطوح آمونیاک می شوند.

داروها و عوامل مداخله گر

باربیتورات ها، استازولامید، تغذیه از راه غیر خوراکی و دیورتیک ها (تیازیدی،لوپ)، مواد مخدر و کلرید آمونیوم داروهای افزاینده ی سطح آمونیاک هستند و داروهای لاکتوباسیلوس، آنتی بیوتیک های وسیع الطیف (مانند نئومایسین)، نمک های پتاسیم، لاکتولوز و لوودوپا کاهنده ی سطح آمونیاک می باشند. همچنین 1 ساعت پس از کشیدن سیگار و اعمال عضلانی سطوح آمونیاک زیاد می شود. همچنین RBC ها به دلیل این که 3 برابر پلاسما آمونیاک دارند، همولیز RBC ها سطوح آمونیاک را افزایش می دهد. اگر تورنیکه برای طولانی مدت محکم بسته شده باشد، امکان دارد که سطوح آمونیاک به طور کاذبی افزایش یابد. 

مقادیر نرمال

• نوزادان: 90-150 mcg/dl
• کودکان: 40-80 mcg/dl
• بالغین: 10-80 mcg/dl

مقادیر بحرانی

مقادیر خارج از محدوده نرمال