آزمایش آلدولاز
آزمایش آلدولاز
Aldolase
آزمایش های مرتبط
CK .
شرایط نمونه گیری
در این آزمایش یک ناشتایی کوتاه مدت معمولا موجب می شود تا نتایج دقیق تری حاصل گردد.
تفسیر آزمایش
آلدولاز آنزیمی می باشد که در گلیکولیز گلوکز استفاده می شود. همانند AST و CPK ، آلدولاز نیز در بیشتر بافت های بدن حضور دارد. این آنزیم مفید ترن آزمایش برای شناسایی آسیب یا تخریب عضلانی یا هپاتوسلولار است. در مبتلایان به دیستروفی عضلانی، درماتومیوزیت و پلی میوزیت سطوح آلدولاز سرم بسیار بالا می باشد. همچنین سطوح این آنزیم در بیماران مبتلا به ترومای عضلانی، گانگرن و بیماری های عفونی عضلانی ( مانند تریشینوز ) افزایش می یابد. با این آزمایش می توان ضعف ناشی از بیماری های نورولوژیک را از ضعف عضلانی جدا نمود. همچنین در بیماران مبتلا به اختلالات عضلانی اولیه مقادیر بالای آلدولاز مشاهده می شود.
دلایل افزایش
- بیماری های عضلانی: پلی میوزیت، دیستروفی عضلانی و همچنین درماتومیوزیت میزان آلدولاز را افزایش می دهد.
- بیماری های هپاتوسلولار: هپاتیت و سیروز کبدی موجب افزایش سطح آلدولاز می شوند.
- جراحت و آسیب عضله: سوختگی های شدید، ترومای عضلانی و گانگرن یا ایسکمی موجب افزایش سطح آلدولاز می گردند و همچنین انفارکتوس میوکارد باعث افزایش سطح آلدولاز خون می گردد.
دلایل کاهش
بیماری های تحلیل برنده عضله همچون عدم تحمل فروکتوز ارثی و بیماری دیستروفی عضله موجب کاهش سطح آلدولاز می شود.
داروها و عوامل مداخله گر
عوامل هپاتوتوکسیک داروهایی می باشند که باعث افزایش مقدار آلدولاز می گردند و در مقابل فنوتیازین دارویی می باشد که باعث کاهش سطح این آنزیم شده، همچنین ورزش شدید می تواند باعث افزایش سطح آلدولاز به صورت موقتی گردد.
مقادیر نرمال
- نوزادان: تقریبا چهار برابر بالغین
- کودکان: تقریبا دو برابر بالغین
- بالغین: 2/8 – 3 dl/ واحد سیبلی – لنینگر
مقادیر بحرانی
مقادیر خارج از محدوده نرمال