آب مروارید مادرزادی ، دیسمورفیسم چهره ای و نوروپاتی

آب مروارید مادرزادی ، دیسمورفیسم چهره ای و نوروپاتی

Congenital cataracts , facial dysmorphism and neuropathy

OMIM: #604168

توصیف بیماری

آب مروارید مادرزادی ، دیسمورفیسم چهره ای و نوروپاتی (CCFDN) یک اختلال نادر است که چندین بخش از بدن را تحت تاثیر قرار میدهد. این بیماری از طریق تاری عدسی های چشم در زمان تولد ( آب مروارید مادرزادی ) و دیگر آنومالی های چشم مثل تشکیل چشم های کوچک یا ضعیف ( میکروفتالمی )  و حرکات چشمی غیرعادی ( نیستاگموس ) ، شناسایی میشود. افراد بیمار ، بویژه مردان ، اغلب دارای ویژگیهای متمایز چهره که در بزرگسالی بسیار واضح تر است ، میباشند. این ویژگیها شامل برجستگی قسمت میانی صورت ، بینی بزرگ ، دندان های برجسته و فک پایین کوچک ، میباشند. CCFDN منجر به آسیب پیشرونده به اعصاب محیطی ( مغز و طناب نخاعی را به عضلات و سلول های حسی متصل میکنند ) میشود. این آسیب عصبی به عنوان نوروپاتی محیطی شناخته میشود. ضعف در پاها و به دنبال آن ضعف در بازوها در چند سال اولیه زندگی فرد بیمار شروع شده و در نتیجه کودکان بیمار مهارت های حرکتی مثل ایستادن و راه رفتن را دیر کسب میکنند. در نوجوانی ، افراد بیمار آنومالی های حسی مثل بی حسی و خواب رفتگی ( مور مور شدن ) را ، اساسا در پاهای خود ، تجربه میکنند. در بزرگسالی معمولا مشکلات چشمگیر حرکتی دارند. ضعف عضلانی میتواند منجر به آنومالی های اسکلتی مثل بدریختی دست و پا و انحنای غیرعادی نخاع شود. افراد مبتلا به CCFDN ممکن است مشکلات تعادل و هماهنگی ( آتاکسی ) ، لرزش و اختلالات حرکتی که شامل ناتوانی در تشخیص مسافت یا اندازه ( dysmetria ) میباشد را نیز تجربه کنند. برخی افراد ناتوانی ذهنی ملایم دارند. افراد مبتلا به CCFDN دارای قامت کوتاه ، کمبود وزن  و کاهش تراکم استخوان ، هستند.

یک عارضه به نام رابدومیولیز (rhabdomyolysis) در برخی افراد مبتلا به CCFDN ظاهر میشود ، این عارضه معمولا از طریق یک عفونت ویروسی و ندرتا حین عمل جراحی یا بعد از آن ایجاد میشود. رابدومیولیز تجزیه بافت ماهیچه ای میباشد که منجر به ضعف عضلانی شدید میشود. نابودی بافت ماهیچه ای باعث ترشح پروتئینی به نام میوگلوبین میشود. میوگلوبین بوسیله کلیه ها پردازش شده و به ادرار ترشح میشود ( میوگلوبینوری ). حضور میوگلوبین باعث رنگ قرمز یا قهوه ای ادرار میشود. بهبودی عضلات ممکن است یک سال طول بکشد و دوره ها ممکن است ضعف عضلانی ایجاد شده توسط نوروپاتی را تشدید کنند.

فراوانی

شیوع CCFDN ناشناخته است. این اختلال در حدود 150 فرد در قوم رومانی ، شناسایی شده است. تاکنون  هیچ فرد بیماری در خارج از این جمعیت ، شناسایی نشده است.

علل بیماری

یک جهش در ژن CTDP1 منجر به CCFDN میشود. ژن CTDP1  دستورالعمل هایی برای ساخت یک پروتئین به نام دومین کربوکسی-ترمینال فسفاتاز 1 را فراهم میکند. این پروتئین به تنظیم فرآیند رونویسی کمک میکند. فرآیند رونویسی ، مرحله کلیدی در استفاده از اطلاعات حمل شده توسط ژن ها  در تولید مستقیم ( سنتز) پروتئین ها میباشد. تمام افراد بیمار شناخته شده ، یک جهش یکسان در هر دو کپی ژن CTDP1 در هر سلول خود دارند. این جهش روش اتصال ساختارهای ژنی برای تولید پروتئین دومین کربوکسی-ترمینال فسفاتاز 1 را تغییر میدهند. ساختار تغییریافته باعث ایجاد یک سیگنال توقف زودهنگام شده و منجر به ایجاد پروتئین غیرعملکردی ، غیرعادی و کوتاه میشود که نمیتواند رونویسی را تنظیم کند. تنظیم ناقص فرآیند رونویسی ، رشد و عملکرد بسیاری از بخش های بدن را تحت تاثیر قرار میدهد. اینکه چگونه پروتئین دومین کربوکسی-ترمینال فسفاتاز 1 باعث ایجاد علائم ویژه CCFDN میشود ، ناشناخته است.

الگوی توارث

این بیماری با الگوی توارث اتوزومی مغلوب به ارث میرسد ، به این معنی که هر دو کپی ژن در هر سلول حاوی جهش میباشند. والدین فردی با بیماری اتوزومی مغلوب هر کدام یک کپی از ژن جهش یافته را حمل میکنند ، اما  معمولا علائم و نشانه های بیماری را نشان نمیدهند.