هرچیزی که باید در مورد عفونت های جدید کووید بدانید!

یک عفونت جدید COVID-19 زمانی است که یک فرد کاملاً واکسینه شده به SARS-CoV-2، ویروس COVID-19 مبتلا شود. با افزایش تعداد افراد واکسینه شده، تعداد بیشتری از افراد مبتلا به عفونت جدید خواهند شد. این مقاله واکسیناسیون کووید-19، آزمایش، و زمان نگرانی در مورد یک عفونت جدید را پوشش می دهد.

عفونت پیشرو چیست؟

واکسن‌های کووید-19 در پیشگیری از بیماری‌های شدید و مرگ بسیار مؤثر هستند، اما در پیشگیری از عفونت 100% مؤثر نیستند. هیچ واکسنی در پیشگیری از بیماری صد در صد مؤثر نیست.

هنگامی که یک فرد کاملاً واکسینه شده حداقل دو هفته پس از تکمیل واکسیناسیون به SARS-CoV-2 مبتلا می شود، به عنوان یک عفونت پیشرفت در نظر گرفته می شود.

احتمال ابتلا به بیماری شدید، بستری شدن در بیمارستان یا مرگ بر اثر کووید-19 در افرادی که کاملاً واکسینه شده و دارای یک عفونت جدید هستند در مقایسه با افراد واکسینه نشده کمتر است.

عفونت‌های جدید COVID-19 غیرمعمول هستند. تخمین‌ها در حال حاضر دقیق نیستند و از 1 در 100 نفر تا 1 در 5000 نفر که ممکن است به یک عفونت پیشرفت‌کننده مبتلا شوند، متغیر است. 

بخش‌های بهداشت ایالتی، مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC) و سازمان‌های جهانی هنوز در حال ارزیابی داده‌ها هستند تا مشخص کنند که هر چند وقت یک‌بار عفونت‌های جدید رخ می‌دهند. با این حال، آنها مطمئن هستند که احتمال ابتلای افراد واکسینه نشده به SARS-CoV-2 و مثبت شدن آزمایش ویروس نسبت به افراد واکسینه نشده، 5.8 برابر بیشتر است.

اگر واکسینه شده اید، چه چیزی آزمایش کووید-19 را تضمین می کند؟

علائم مرتبط با یک عفونت جدید COVID-19 هم در افراد واکسینه شده و هم در افراد واکسینه نشده یکسان است، اما در افرادی که واکسینه شده اند شدت کمتری دارند. کووید-19 می تواند باعث:

• تب
• خستگی
• سرفه
• گلو درد
• سردرد
• لرز
• دردهای عضلانی
• از دست دادن بویایی

با این حال، یک مطالعه جهانی که محتمل ترین علائم یک عفونت پیشرفت را رتبه بندی کرد، گزارش داد که افراد معمولاً سردرد، عطسه، آبریزش بینی، گلودرد و از دست دادن بویایی دارند. عفونت علائم خفیف‌تری داشت و طول مدت بیماری کوتاه‌تر بود. طبق گفته CDC، افرادی که علائم دارند یا در تماس نزدیک با فرد مبتلا به کووید-19 بوده اند، باید از نظر عفونت آزمایش شوند. افراد کاملاً واکسینه شده باید پنج تا هفت روز پس از قرار گرفتن در معرض آزمایش آزمایش شوند. با این حال، برای افراد دارای علامت، CDC آزمایش را بدون توجه به وضعیت واکسیناسیون توصیه می کند
بهترین گزینه های تست برای یک مورد پیشرفت
چندین گزینه آزمایش در دسترس است، و چه واکسن یا واکسینه نشده باشد، احتمالات یکسان است.

سه آزمایش COVID-19 وجود دارد: آنتی ژن سریع، اسید نوکلئیک مولکولی (همچنین PCR یا RT-PCR نیز نامیده می شود)، و آزمایش آنتی بادی.

آنتی ژن سریع و آزمایشات مولکولی PCR تعیین می کند که آیا فردی عفونت فعال COVID-19 دارد یا خیر

آزمایش‌های آنتی‌بادی از این جهت متفاوت هستند که تشخیص می‌دهند آیا فرد قبلاً به SARS-CoV-2 آلوده شده، در معرض آن قرار گرفته یا واکسینه شده است یا خیر. آزمایش های آنتی بادی نباید برای تعیین اینکه آیا یک فرد عفونت فعال دارد یا خیر و برای افرادی که واکسینه شده اند مفید نیستند، استفاده شود.

برای تصمیم گیری در مورد اینکه کدام آزمون را باید در نظر گرفت چندین فاکتور وجود دارد که باید در نظر گرفته شود. این شامل:

امکان مراجعه به بیمارستان یا کلینیک در مقابل نیاز به آزمایش در منزل
زمان رسیدن به نتایج
هزینه
دقت تشخیصی